واژه شهید:
پر محتوی ترین عنوان،در راستای تکامل انسان،از دیدگاه متون اسلامی،عنوان شهید است،چنانکه در روزگار انقلاب،و کوران جنگ،این واژه،رایجترین و حماسی ترین واژه است،و بهمراه آن شعاع تابناک و گسترده ای از،عشق و شیدائی،ایثار و توانائی،و بالاخره شور ایمان راستین،وخلاصه آنچه در (وصف ناید)جلوه گر است.
اوج و پویایی شهادت،در متون و اصطلاحات فقهی و اسلامی،آنقدر رفیع و شکوهمند است،که در سنجش اعمال و فضیلتها،آنرا با شهید و مقام شهادت مقایسه می کنند،و می گویند که مثلا کسیکه فلان عملی را انجام دهد،اجر و مزد شهید را دارد،یا کسیکه فلان عبادت و خدمتی را برگزار نماید،مانند اینست که بقام شهادت دست یافته است!
شهید کیست؟
این واژه اسلامی و اصطلاح فقهی را ، فقیهان بزرگوار اسلام،چنین تبیین کرده اند:
الشهید،المقتول فی المعرکه،عندالجهاد مع الامام،اونائبه الخاص،و یلحق به کل من قتل فی حفظ بیضه الاسلام،فی حال الغیبه.
یعنی شهید کسی است که بهنگام نبرد،در حضور امام(ع)یا نائب خاص او بقتل میرسد،و به هر کسی که در زمان غیبت امام زمان(ع)بمنظور حفظ و نگهداری حوزه و میهن اسلامی،جان خود را در راه خدا از دست می دهد شهید می گویند.
در عصر پیامبر گرامی اسلام،دشمنان زنی را به اسارت گرفتند،وی در اثر ظلم و ستم آنان،جان خود را از دست داد،وضع او را از پیغمبر پرسیدند که:أهی بمنزله الشهید؟آیا مرگ این زن مقام و منزلت شهید را دارد؟پیغمبر فرمود:آری،بشرط اینکه،در حفظ جان خود کوتاهی نکرده باشد.